Bagaimana nak memartabatkan Bahasa Malaysia

            Kebelakangan ini, ada netizen Melayu yang datang comment ke facebook saya  tentang cara-cara bagi memartabatkan Bahasa Malaysia. Isu ini timbul kerana ada berita yang menyatakan bahawa terdapat 600+ orang lebih pelajar lepasan SPM tidak mampu berkomunikasi dalam Bahasa Malaysia.

            Pertama sekali, saya sebagai rakyat Malaysia yang berkaum Cina, saya juga tidak dapat menerima bahawa terdapat pelajar yang tidak mampu berkomunikasi dalam BM. Saya berpendapat bahawa semua rakyat Malaysia WAJIB menguasai BM, sekurang-kurangnya mampu berkomunikasi dalam bahasa tersebut dalam kehidupan seharian.

Formula Pakatan Rakyat

            Selama ini kita sering diberitahu bahawa negara Malaysia berkembang maju di bawah pimpinan kerajaan BN. Rahsia kejayaan BN dalam mentadbir negara ini adalah dengan menggunakan “Formula BN”, di mana formula ini menitikberatkan perkongsian kuasa antara kaum yang berbeza dalam Malaysia. Maka mahu atau tidak, hanya terdapat satu cara sahaja dalam mengurus negara ini dengan baik, iaitu berdasarkan “Formula BN” yang berlandaskan perkauman.  Oleh itu, Pakatan Rakyat yang bercita-cita mengambil pucuk pimpinan pentadbiran Malaysia daripada kerajaan BN, didakwa juga merupakan suatu pertubuhan politik yang sebenarnya menciplak idea “Formula BN”. Ini dapat kita lihat di mana PKR dan PAS bertanggungjawab memancing undian daripada pengundi orang Melayu, DAP pula berfungsi sebagai pengutip undian daripada orang Cina dan India.  

            Namun, adakah hakikat sebenarnya begitu?

Sedikit Pandangan Terhadap Isu Pencerobohan Militant Sulu

                                                                  

          Saya ingin berkongsi sedikit pendapat saya terhadap isu pencerobohan Militant Sulu yang hampir telah berlanjutan selama satu bulan ini.

          Para Militant ini mula-mula mendarat di Lahad Datu, di mana tempat itu merupakan kampung halaman saya di Sabah. Namun pada lebih kurang 4 bulan yang lalu, saya telah meninggalkan Sabah dan datang bekerja di Kuala Lumpur. Maka ketika insident ini berlaku, hanya ibu dan ayah saya sahaja yang berada di rumah. Ketika  berita pencerobohan ini mula dilaporkan, saya masih beranggap ini merupakan sekali “lagi” tuntutan daripada para separatism Sulu yang ingin “mengambil balik” negeri Sabah.

Mencari Kembali Negara Kita

                Disebabkan hari semalam (25/11/2012, Ahad)  telah saya menghadiri kempen *“Perjalanan Anti Lynas”, maka nak berkongsi sedikit pengalaman kisah saya pada hari tersebut. Walaubagaimanapun, post ini saya lebih tulis apa yang saya rasa dan fikir, bukan kepada pengalaman excited yang jerit slogan dan sebagainya. Yang itu, anda boleh lihat gambar di laman web berita atau laman web sosial yang lain.

                Sesi yang saya sertai ialah sesi petang, di mana geng saya berkumpul di stesen Monorail Titiwangsa, dan akan bergerak melalui Jalan Chow Kit dan akhirnya berkumpul di Dataran Merdeka. Lebih kurang pada pukul 2:30pm, kami bermula bergerak.

應該嗎

最近在看着一本講述沈慕羽先生的文章集書本，快要看完了。

沈老先生對華社的義薄雲天不需要我多說了，但個人覺得在他的鬥爭方式中有些軟肋，不管是因為個人問題還是歷史時空的局限，導致華教鬥爭到現在為止還不能平等。

個人覺得（其實已經有很多國內學者這樣說了），未來華教的發展要轉型，

就要拉攏馬來社群，大家一起來。這個我日後會仙家寫一篇心得。

就講拉攏馬來社群，我一直以來覺得本地華人因為討厭巫統，結果“恨屋及烏”，認為馬來文（我比較喜歡用國語來稱）是“欺負我們者的語言”，而對她採取排斥的態度。

讀國語都是為了考試或官方的交涉，過後不會再多去關心，更遑論聽國語歌曲了。個人再次仙家覺得，華社不管要提升政治社會地位或華教發展，都需要靠攏馬來社會，聽歌是很好的開始。

Keadilan Hanya Wujud Pada Pihak yang Mempunyai Penumbuk Yang Kuat

          Baru-baru ini Negara Israel melancarkan lagi serangan ke atas kawasan Gaza. Secara terus terang, saya hanya mampu mengetahui berita ini selepas melihat gambar-gambar yang dikongsi oleh kawan-kawan saya di Facebook. Kisah perang di kawasan timur tengah saya tidak tahu sangat, dan mungkin dalam masa yang akan datang saya akan membuat lebih banyak kajian terhadap kisah mereka. Maka hari ini saya cuba membincang isu ini dengan perspektif yang lain.

Penghinaan Yang Berlaku Di Bawah Cauvinisme Lelaki

Baru-baru ini kerajaan Malaysia telah mengeluarkan satu ‘panduan’ bagi ‘mengenal pasti’ para pelajar yang cenderung ‘gay dan lesbian’ dalam sekolah. Di sini saya ingin cuba mengupas psykologi kerajaan mengeluarkan panduan sedemikian.

Persoalan pertama yang ingin saya utarakan ialah [Mengapakah kita perlu bersusah-payah mengenal pasti siapa yang gay dan lesbian?] Logiknya masih sah kalau kita cuba mengenal pasti penjenayah dalam kalangan rakyat, kerana hal ini mampu mengecah para  rakyat daripada mengalami kerugian dari aspek kebendaan dan kecederaan/kematian dari aspek keselamatan. Namun, mengapa kita perlu mengenal pasti gay dan lesbian? Adakah kewujudan mereka mampu mengugut keselamatan masyarakat kita? Kerajaan Malaysia berusaha keras ‘mengenal pasti’ para homoseksual dan cuba ‘merawati’ mereka , menunjukkan masyarakat kita melihat golongan  LGBT ini sebagai suatu ‘penyakit’ yang perlu dan juga dapat diubati. Saya juga tidak ingin sentuh isu yang bahawa adakah kecenderungan seks seseorang mampu diubati atau ditukar? Saya cuba mengemukakan suatu kenyataan yang cuba menjawab persoalan sebab utama kepada kebanyakkan orang berdiskriminasi terhadap golongan LGBT ini.

Keharmonian yang tidak selaras

Dalam pertunjukkan Majlis Pembukaan Olympic London yang baru-baru ini, terdapat suatu adegan yang lucu. Apabila London Symphony Orchestra sedang membuat persembahan dengan memainkan lagu Chariots of Fire daripada filem pemenang anugerah Oscar , pelakon Britain Rowan Atkinson atau lebih dikenali sebagai Mr Bean, tiba-tiba muncul di atas pentas. Watak Mr Beam yang sebagai 'salah seorang ahli Orchestra ', dan 'memainkan' piano secara sembarangan , mencuitkan hati para penonton seluruh dunia. Apa yang lebih hebat lagi ialah si Mr Bean sempat lagi bergendut dengan kuat sekali di atas pentas. Namun, perkara yang menangkap perhatian saya ialah 'keanehan' yang berlaku ke atas Mr Bean dan pertunjukkan Orchestra tersebut. Pertunjukkan Orchestra tersebut langsung tidak terjejas keharmoniannya, walaupun ketika pertunjukkan itu sedang dijalankan, 'dikacau' oleh Mr Bean yang memetik piano secara kacau dan 'kentutan' yang kuat. Malah, pemetikan piano Mr Bean yang langsung tidak slearas dengan Orchestra yang terlatih, berjaya melahiran suatu pertunjukkan lagu yang sedap dan harmoni.

Debat “Perdana” LGE VS CSL 2.0

Pada hari Ahad yang lalu, saya telah menyaksikan Debat “Perdana” antara Lim Guan Eng (LGE) dan Datuk Seri Chua Soi Lek (DS CSL). Dalam perdebatan tersebut,terdapat beberapa hujah yang dikeluarkan oleh President MCA, DS CSL yang ingin saya kupaskan. 

1. DS CSL mengungkitkan kisah ‘perjuangan’ MCA dalam era pre kemerdekaan Malaysia demi orang Cina, sebagai tanda MCA masih relevant kepada masyarakat Cina Malaysia.

 Terdapat satu pepatah yang berbunyi “Tempoh Berkempen mengundi bermula pada hari pertama calon itu dipilih ”. Para ahli politik sepatutnya berkempen memancing undi pada hari selepas dia dipilih, bukan sebelum dipilih. Keadaan yang sama berlaku kepada segala ‘jasa dan perjuangan’ yang telah disumbangkan olehnya kepada masyarakat, semua ‘jasa’ itu sebenarnya merupakan janji-janji yang telah ditaburkan olehnya kepada para pengundi SEBELUM dia dipilih. Maka kalau seorang ahli politik ingin meraihkan lagi sokongan daripada para pengundi, beliau perlu mengeluarkan idea/ cadangan yang baru demi menarik perhatian para rakyat. Tajuk kepada perbahasan kali ini ialah “DAP dan MCA, dasar pihak siapakah yang mampu memberi manfaat yang paling banyak kepada negara?”. Memandangkan tajuk hari ini ialah bincang pasal DASAR, maka ia merupakan sesuatu yang akan dilaksanakan pada masa hadapan. Oleh itu, adalah tidak wajar DS CSL mengungkitkan lagi kisah ‘jasa dan perjuangan’ MCA pada masa lampau (itupun kalau betul-betul ada).

Kisah disebalik punggung

‘Senaman Punggung’ yang ditarikan di depan rumah Dato Ambiga oleh sekumpulan bekas tentera baru-baru ini, mengundang banyak persoalan daripada punggung-punggung yang dipamerkan. Senaman ini selain ingin menyindir pendirian Ambiga yang menyokong perjuangan LGBT di Malaysia, juga membawa banyak maksud tersirat yang lain.Selain itu, pihak yang mempamerkan persembahan yang menarik terhadap Ambiga pada kali ini, bukan daripada pihak yang berjuang di medan politik seperti PERKASA atau Pemuda UMNO, tetapi daripada bekas pasukan beruniform negara, saya berpendapat bahawa mereka ingin menyampaikan beberapa message berikut kepada rakyat Malaysia.

Psikologi disebalik keganasan Polis dalam Bersih 3.0

Pada perhimpunan Bersih 3.0 pada 28 April yang lalu, keganasan yang dilakukan oleh pihak polis ke atas rakyat dan para media telah menimbulkan banyak kemarahan daripada rakyat Malaysia. Setiap pihak masing-masing menunding jari ke atas polis atas keganasan yang dilakukan. Namun, saya lebih berminat terhadap psikoligi pihak polis kita daripada hanya memarahi pasukan polis.

Saya berasa begitu hairan sekali, apakah sebab yang membuatkan mata-mata kita melakukan keganasan kepada rakyat kita yang sememangnya berhimpun secara aman dan damai? Tambahan lagi mereka langsung tidak bersenjata atau membawa apa-apa barangan yang berbahaya.

Saya hanya seorang pejalan yang biasa

Saya agak tersinggung ketika ‘dipuji’ oleh kawan-kawan saya sebagai seorang ‘aktivis masyarakat’, atsa kerana sikap saya suka mengambil tahu pasal isu-isu semasa dalaman negara. What the fuck!? Secara jujur saya berkata, apakah definisi sebenar bagi ‘aktivis masyarakat’ saya pun tidak tahu, apatah lagi menjadi sebahagian daripadanya. Saya hanya seorang rakyat Malaysia yang biasa, tetapi saya berasa marah atas pelbagai dasar kerajaan yang tidak adil, rasuah dan salah guna kuasa, polisi yang berlawan dengan hak asasi manusia. Maka saya akan sentiasa mengambil tahu isu-isu dalaman negara melalui akhbar atau media eletronik yang lain, ataupun melahirkan perasaan tidak puas hati saya terhadap dasar kerajaan di dalam internet.Selain itu, kalau kebetulan terdapat himpunan awam di mana saya bersependapat dengan tuntutan himpunan awam tersebut, maka saya akan melibatkan diri dalam himpunan tersebut agar suara saya dapat menarik perhatian daripada pihak berkuasa. 

Apa yang kita sepatutnya takut ialah ketakutan itu sendiri

Bekas President USA Franklin Delano Roosevelt pernah berkata, “Only Thing We Have to Fear Is Fear Itself”. Saya rasa adalah sangat sesuai jika ungkapan ini diletakkan ke atas bahu rakyat Malaysia. Sering, ketika saya mengeluarkan pandangan saya terhadap masalah politk yang berlaku di negara ini, kawan-kawan saya yang prihatin akan ‘memberi amaran’ kepada saya agar ‘jangan cakap yang bukan-bukan’, kalau tidak nanti ISA akan menangkap saya. Di sini saya memang ingin mengucapkan tahniah kepada pihak kerajaan BN yang begitu berjaya sekali dalam usaha mewujudkan suasana ‘White Terror’ dalam negara ini. Perasaan takut terhadap kerajaan telah meresap ke dalam inti bati setiap rakyat di negara ini, sehingga tiada sesiapa yang berani sangat nak mengkritik dasar kerajaan dengan terbuka. Saya berpendapat bahawa ketakutan yang rakyat alami terhadap kerajaan ini, merupakan faktor terbesar kerajaan yang zalim dapat terus berkuasa selama ini.

Dalam kehidupan seharian, ketika kita melahirkan pendapat kita terhadap Malaysia yang bertentang dengan dasar kerajaan di dalam internet mahupun tempat terbuka, kita secara automatik akan berasa takut dan menghentikan kata-kata atau tindakan kita, sedangkan pihak berkuasa belum lagi melakukan apa-apa lagi terhadap kita. Mungkin hanya satu online petition yang memerlukan tandatangan sudah cukup untuk membuat kita berasa takut jika objektif petition tersebut kelihatan tidak bergitu ‘friendly’ kepada kerajaan. Dalam hati kita, perasaan takut akan sering menakutkan kita dengan berkata “jangan cuba sesuatu yang bodoh, nanti ISA datang dan menangkap kamu”. Dalam keadaan takut, kita tidak mampu berfikir dengan jelas dan bernas. Kita tidak tahu, kerajaan tidak boleh menggunakan akta ISA untuk menangkap kita biarpun rakyat mengeluarkan hujah yang bercanggah dengan kerajaan. Kita juga menggangap diri kita ini terlalu popular, sehingga kerajaan akan mengambil berat terhadap setiap hujah yang kita keluarkan setiap hari. Kerana perasaan takut, kita tidak mampu menganalisis sesuatu isu dengan baik. Kita tidak tahu sebenarnya dalam dunia ini tiada satu pun kerajaan yang tidak dimarah oleh rakyatnya. Ataupun lebih tepat lagi, “memang pun kerajaan adalah digunakan sebagai alat melepaskan geram oleh rakyat, memang halal pun kerajaan dimarah oleh rakyatnya”.

Dalam komik anti-utopia 《V for Vendetta》, terdapat suatu ungkapan yang berbunyi “People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.” Kenapa kerajaan akan berasa takut terhadap rakyat? Kerana kuasa kerajaan itu datang dari rakyat. Tanpa mandat daripada rakyat, kerajaan tidak mempunyai apa-apa pun. Perkara yang sama berlaku juga kepada rakyat, kalau rakyat kita mengenali kuasa sendiri, memahami bahawa diri sendiri merupakan boss kepada negara ini tetapi bukan kerajaan , sedar bahawa rakyat lah yang sebenarnya menjadi punca ketakutan kerajaan, barulah masa itu kita boleh dikatakan merupakan negara yang betul-betul demokrasi. 

Saya teringat kepada suatu cerita yang saya baca ketika kecil dahulu. Cerita itu bermula dengan suatu sarkas yang besar telah menangkap seekor gajah yang kecil. Mereka mengikat keempat-empat kaki anak gajah itu dengan tali di atas tiang. Mula-mula , anak gajah berasa marah dan cuba melepaskan diri daripada ikatan tersebut. Namun , tali itu terlalu kuat dan anak gajah tetap gagal memutuskan tali tersebut walaupun ia telah lama bercuba. Akhirnya anak gajah mengalah kalah dan tidak lagi cuba melarikan diri daripada ikatan tersebut. Anak gajah yang diikat itu terpaksa menerima segala arahan yang dibagi oleh pelatih binatang dalam sarkas itu dalam membuat pertunjukan. Masa berlalu dengan cepat, anak gajah telah membesar dan telah menjadi seekor gajah yang sangat gagah, namun tali yang di bawah kakinya masih tali kecil yang dulu. Gajah tersebut tidak tahu, dengan tenaga yang ia miliki sekarang, ia mampu memutuskan semua tali di kakinya dengan hanya satu tarikkan yang kecil sahaja. Tetapi pengalamannya yang gagal dahulu masih menghantuinya, ia tidak lagi berani nak melakukan percubaan lagi. Meskipun jaraknya terhadap kebebasan, hanya dibezakan dengan suatu tarikkan kecil yang ringan sahaja.

Saya rasa situasi kita pada hari ini agak mirip dengan gajah tersebut. Walaupun kita dahagakan kebebasan, namum ketakutan yang wujud dalam hati kita menolak semua daya usaha kita sebelum kita mampu mencubanya. Tali besi yang mengikat kita sehingga menjadi hamba bukanlah kerajaan yang zalim atau akta yang jahat, tetapi ialah perasaan takut yang telah lama bertakhta dalam hati kita.

Versi dalam bahasa Cina

Tangisan Anjing Gila--->NATO?

Disebabkan mempunyai satu pekerjaan yang menyusahkan, saya sentiasa berpeluang untuk menjejak kaki ke seluruh kawasan di Kota Kinabalu. Dalam banyak kawasan di KK, pemandangan yang saya paling suka ialah laut. Saya selalu satu orang berdiri di tepi laut bagi menghayati keindahan laut di Sabah ini. Saya tidak tahu bagaimana nak mengambarkan kecantikkan laut di sini, pokoknya ia amat cantik, indah dan damai, Sabah merupakan suatu negeri yang sungguh menakjubkan. Tiba-tiba saya rasa ingin menangis, kerana mengenang tanah air yang cantik lagi indah ini tidak dijaga dengan baik , malah diekspoiltasikan oleh para politikus yang puk**yam dan menjadikannya antara negeri yang termiskin di Malaysia. (Walaubagaimanapun, ketika PM kita yang tercinta melawat Sabah pada bulan yang lalu, beliau ada mengumumkan bahawa negeri di bawah bayu ini bukan negeri yang termiskin di Malaysia, kenyataan beliau membuat orang-orang di Sabah termasuk saya begitu bangga sekali…)

Lebih 2/3 kerusi parlimen Malaysia = suatu kerajaan yang stabil dan kuat?

Pada berita beberapa hari yang lalu, PM kita yang tercinta mengeluarkan hasrat beliau dalam PRU yang akan datang, iaitu berjaya menguasai lebih 2/3 kerusi parlimen Malaysia demi mewujudkan suatu kerajaan yang stabil dan kuat. Selain itu, beliau juga melahirkan kebimbangan jikalau BN gagal memenangi banyak majoriti kerusi dalam PRU yang akan datang, ini akan mewujudkan Hung Parliament di negara kita, dan keadaan ini akan membawa bencana terhadap negara kita. Dua isu inilah yang saya cuba kupaskan pada post hari ini.

Saya mulakan dengan kenyataan ‘Hung Parliament’ yang dikeluarkan oleh jib gor kita. Secara ringkas, keadaan ‘Hung Parliament’ hanya akan berlaku di negara yang mengamalkan demokrasi berparliment di mana semua parti yang bertanding dalam pilihan raya gagal mendapat kerusi majoriti . Dalam keadaan ini , kerajaan tidak dapat dibentuk dan parti-parti yang gagal mendapat majoriti kerusi dalam parliment akan cuba bergabung dengan parti lain demi membentuk kerajaan gabungan. Jika semua parti gagal mencapai persetujuan dalam membentuk kerajaan , maka terpaksalah pilihan raya dijalankan sekali lagi. (Penjelasan lanjut terhadap ‘Hung Parliament’ sila rujuk: Wikipedia Hung Parliament)

Gula, Roti, Daging Ayam dan Balik China

Kita selalu bersikap optimistik dengan mengatakan bahawa dalam Malaysia masalah perkauman sebenarnya tidak wujud, semua isu perkauman hanya isu yang sengaja dipermainkan oleh politikus yang tidak bertanggungjawab. Suasana hubungan antara kaum di Malaysia seharusnya harmoni dan aman. Segala masalah perkauman yang timbul sama ada hanya percaturan ahli politik dalam memburu kuasa, atau hanya lakonan pelawak Ibrahim Ali dan geng Perkasa nya. Namun , setelah saya cuba mengimbas balik beberapa perkara yang berlaku dalam Malaysia, saya sekarang mendukung sikap yang pesimistik terhadap hubungan antara kaum di Malaysia.

Cerita kita pada hari ini bermula dengan sebuah artikel yang panas disebarkan melalui internet dari tahun lalu lagi… Artikel tersebut menceritakan kisah ‘Raja Gula’ Malaysia Robert Kuok yang terpaksa melepaskan business gulanya di Malaysia akibat tekanan daripada UMNO dan kroninya. Robert terpaksa berpindah businessnya ke luar negara dan menunggu peluang untuk serang balik. Akhirnya Robert berjaya membalas dendam kepada kerajaan Malaysia yang terpaksa meminta banduan daripadanya. (Untuk cerita yang lebih lanjut, sila click link post saya pada tahun lalu: Di mana ada gula, di situ ada Robert)

Ekonomi di sebalik Rare Earth

Baru-baru ini, pelbagai pergerakkan telah dijalankan oleh rakyat bagi melahirkan hasrat bantah terhadap keputusan kerajaan yang membenarkan kilang Lynas Australia bertapak di Malaysia. Namun demikian, kerajaan 1Malaysia yang mengutamakan rakyat masih gagah dan tabah dalam menghadapi cabaran rakyat, tetap meluluskan projek Rare Earth tersebut. Dalam banyak alasan yang kerajaan bagi dalam menyokong tindakkan mereka yang meluluskan kemasukkan kilang, antara alasan yang paling popular yang disebut ialah “merangsangkan pertumbuhan ekonomi negara”, “menarik masuk pelabur asing”, dan “menjana lebih banyak peluang perkerjaan”. Saya ingin menyentuh isu ‘kebaikan ekonomi yang dijanjikan’ oleh kilang Lynas ini pada post hari ini.

Yang musnahkan dunia bukan syaitan ,tetapi hati manusia yang acuh tak acuh

Pada hari Ahad yang lalu, saya diajak oleh kawan saya pergi ke Tanjung Aru Kota Kinabalu bagi menghadirikan diri dalam kempen ‘Anti Lynas save Malaysia’. Kempen kami di KK bertujuan membakar semangat kempen anti ‘kilang Rare Earth’ yang berada di Kuantan, Pahang. Apabila saya sampai di Tanjung Aru, hati saya menjadi sejuk kerana mendapati jumlah orang yang menghadiri diri ke kempen ini tidak lebih daripada 500. Dengan jumlah ini, saya seolah-olah dapat melihat senyuman sinis yang diberikan oleh pihak berkuasa yang beria-ia nak tubuhkan kilang Rare Earth ini. Dengan jumlah ini, macam mana kita mampu memberi tekanan kepada pihak berkuasa yang cuba membuat sesuatu yang mencaburi kepentingan hak rakyat Malaysia? Walaupun saya cuba menyedapakan hati kawan saya (atau diri saya?) dengan mengatakan bahawa jumlah orang yang menghadiri akan semakin meningkat pada lain hari. Hari ini 500, esok hari mungkin 600, lepas itu 800 dan 1000, jumlahnya akan sentiasa meningkat. Namun kami semua sebenarnya tahu, orang yang sanggup keluar berjuang demi mempertahankan hak mereka adalah terlalu sedikit berbanding yang diperlukan.

Debat LGE vs CSL dan Black Swan Theory

Perdebatan yang berlaku pada hari sabtu (18/02/2012) lalu yang melibatkan Lim Guan Eng dan Chua Soi Lek membawa banyak makna kepada arena politik tempatan. Walaupun kedua-dua orang pedebat gagal bertikam lidah pada tajuk yang betul, biarpun ‘penonton’ dalam dewan tersebut cuba bertanya soalan yang tidak berkaitan dengan tajuk perdebatan pada hari itu, meskipun selepas perdebatan itu para pemerhati politik tempatan cuba mengeluarkan pseudo-analisis yang kelihatan ‘adil dan saksama’, kita tidak dapat menafikan bahawa pebahasan siaran langsung antara dua orang tokoh politik Cina ini, mampu memberi satu impak yang besar kepada iklim politik Malaysia pada masa yang akan datang.

Tidak wujud keadilan dalam percaturan politik antara dua kuasa?

Hari ini saya nak tulis satu post yang pro BN atas tanda terima kasih kepada jib gor yang bagi saya baucher 1Malaysia membeli buku.

Blogger Arab Saudi saudara Hamza Kashgari kerana mengeluarkan ‘kenyataan yang menghina nabi ’ dalam tweeternya, maka dijatuhkan hukuman mati oleh kerajaan Saudi Arabia. Walaupun saudara Hamza telah menurunkan kenyataannya di Tweeter dan cuba meminta pemaafan daripada kerajaan Saudi, namun rayuan beliau ditolak keras oleh kerajan negara tersebut. Maka Hamza ini terpaksa memilih jalan terakhir iaitu melarikan diri daripada kerajaan Saudi dan cuba meminta perlindungan di negara New Zealand. Biasanya cerita sebegini yang penduduk dari dunia ke-3 cuba melarikan diri daripada kerajaan mereka dan berlindung di negara-negara Barat, sentiasa berlaku dalam setiap tahun dan tidak ada apa-apa yang istimewa.